• Data: 2024-06-12 Autor: Marek Gola
W przypływie złości na znajomego dokonałem zamówienia za pobraniem kilku produktów z różnych sklepów internetowych na adres tego znajomego. Produkty zostały wysłane i oczywiście nieodebrane przez znajomego. Po otrzymaniu tych przesyłek znajomy skontaktował się ze sklepami, prosząc o wyjaśnienie i niestety jeden sklep chce zgłosić sprawę na policję. Sklep szkody doszukuje się w tym, że poniósł koszt transportu w dwie strony. Ja znajomego przeprosiłem i nie ma on już do mnie pretensji, ale pozostaje problem ze sklepem. Czy grozi mi odpowiedzialność z karna za te zamówienia?
Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu karnego zwanego dalej K.k. oraz przepisy Kodeksu postępowania karnego.
W pierwszej kolejności wyraźnie podkreślić należy, iż zasadnym byłoby ustalenie, czy a jeżeli tak to co znajomy przekazał kurierowi w trakcie kiedy ten chciał mu przekazać zamówione przez Pana paczki. Wskazuje Pan, że znajomy rozmawiał z pracownikami tych sklepów. Mniemam, że nie chciał odstąpić od umowy (do czego miał prawo), lecz zaczął się denerwować, że ktoś chce go oszukać. W mojej ocenie w niniejszej sprawie można by jednak spróbować, ale to wymaga współpracy ze znajomym, by ten wskazał, iż skorzystał z prawa do zwrotu zamówionego towaru. W mojej ocenie bowiem nie mamy do czynienia z żadną stratą, ani szkodą po stronie sklepów internetowych, albowiem taki sam koszt powstałby gdyby Pana znajomy lub inna osoba fizyczna zamawiająca towar przyjęła go, lecz odesłała, odstępując od umowy.
Powyższe z kolei powoduje, że należy się w ogóle zastanowić nad tym, czy w sprawie występuje szkodliwość społeczna czynu, a jeżeli tak, to czy jest ona znikoma, czy też na wyższym aniżeli znikomym poziomie. W mojej ocenie szkoda jest znikoma, co powoduje, że nie mamy do czynienia z przestępstwem, a to z uwagi na treść art. 1 § 2 K.k.
Zobacz też: Zgłoszenie pobicia dziecka w szkole
Szczegółowa analiza praktyki pozwala postawić tezę, że oszustwo jest przestępstwem trudnym do udowodnienia, a to ze względu na konieczność wykazania zamiaru bezpośredniego kierunkowego, tak co do celu działania, jak i używanych środków. Pogląd taki znalazł również wyraz w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 1973 r. (OSNPG 1974, nr 7, poz. 7). Celem lepszego zobrazowania problemu wskazać należy na jedno z orzeczeń Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 1980 r., zgodnie z którym nie wypełnia znamion tego przestępstwa sam fakt, iż pożyczkobiorca, pomimo upomnień ze strony pożyczkodawcy, nie zwraca pożyczki.
Pragnę zwrócić uwagę na pogląd Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 29 kwietnia 1999 r., sygn. Aka 48/99, zgodnie z którym „do przypisania oszustwa konieczne jest ustalenie, że występując o udzielenie pożyczki, kredytu lub innego płatnego świadczenia, sprawca działał z zamiarem jego niezwrócenia lub niespłacenia. Należy dodać, że sam fakt zadłużenia nie może decydować o zamiarze wyłudzenia, a dopiero powiązanie różnych okoliczności związanych z zawieranymi umowami kredytowymi lub innymi transakcjami może pozwolić na wyprowadzenie wniosków o zamiarze oskarżonego”.
Z tego co Pan pisze, wolą Pana nie było działanie z zamiarem niezwrócenia towaru lub niezapłacenia za niego. Wiadomym jest bowiem, że jeżeli znajomy nie zamawiał towaru, a zapłata miała nastąpić przy jego wydaniu, kurier nie wydałby paczki Pana znajomemu.
W mojej ocenie, mając na uwadze powyższe, nie można mówić o przestępstwie.
Zamawianie produktów za pobraniem na adres znajomego w celu zrobienia mu na złość może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych. Chociaż szkoda sklepów może być uznana za znikomą, działanie takie może zostać zakwalifikowane jako przestępstwo oszustwa. Kluczowe jest ustalenie zamiaru sprawcy oraz stopnia szkodliwości społecznej jego czynu.
Jeśli potrzebujesz porady prawnej online lub profesjonalnie przygotowanego pisma, skontaktuj się z nami – zapewniamy szybkie, rzetelne i dyskretne wsparcie prawne dostosowane do Twoich potrzeb. Aby skorzystać z naszych usług, opisz swój problem w formularzu pod artykułem.
1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
Zapytaj prawnika
