Złośliwe niepokojenie, wysyłanie obraźliwych listów, SMS-ów, co zrobić?

Uporczywe nękanie przez żonę byłego kochanka

W mojej ocenie zachowanie żony byłego Pani kochanka winno być oceniane jako wypełniające znamiona dwóch czynów, tj. z art. 190a § 1 Kodeksu karnego (K.k.), jak też art. 107 Kodeksu wykroczeń (K.w.).

„Art. 190a. § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.

§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.”

Zobacz też: Złośliwość byłego męża

Naruszenie prywatności innej osoby przez jej uporczywe, nieustanne dręczenie

Wyraźnie podkreślić należy, że przestępstwo, o którym mowa w art. 190a, ścigane jest na wniosek pokrzywdzonego. Innymi słowy, aby organa ścigania podjęły jakiekolwiek czynności, niezbędne jest złożenie stosownego wniosku w formie pisemnej lub ustnej. Wniosek taki może Pani lub mąż złożyć bezpośrednio do protokołu na komisariacie (komendzie) policji lub pisemnie w prokuraturze lub policji.

We wniosku powinni Państwo wskazać na swoje podejrzenia co do określonej osoby. Przywołajmy stanowisko doktryny, mianowicie, „w razie wystąpienia skutku polegającego na naruszeniu prywatności innej osoby przez jej uporczywe, nieustanne dręczenie ustawodawca wymaga dodatkowo, aby było ono – verba legis – »istotne«. Wyklucza to zatem przyjęcie, że w grę wchodzi stalking, gdy ingerencja w sferę prywatności innej osoby będzie się mieściła »w granicach normy«, a formy niepokojenia będą błahe i zwyczajowo akceptowane. Wobec tak sformułowanego przepisu oczywiste staje się pytanie o owe granice. Przyjęcie, że wyznaczają je szeroko pojęte zasady współżycia społecznego, nie wydaje się wystarczające. Przykładowo bowiem, wysłanie wiadomości tekstowej czy nawiązanie połączenia telefonicznego z zasady wiąże się z wkroczeniem w sferę prywatności innej osoby. W granicach akceptowanych przez tę osobę nie stanowi ono zachowania bezprawnego, i to nawet wówczas, gdy odbywa się »ponad przeciętną miarę«, uwzględniając częstotliwość wysyłania SMS-ów, czas trwania rozmowy, nocną porę rozmowy telefonicznej itp. W takiej sytuacji ewentualne stosowanie art. 190a § 1 k.k. będzie wyłączone z uwagi na akceptację takiego zachowania przez drugą osobę (zgoda jako swoisty kontratyp pozaustawowy). Sprawca przestępstwa uporczywego nękania musi mieć zatem świadomość, że jego zachowanie stanowi istotne naruszenie prywatności innej osoby”*.

Naruszenie prywatności innej osoby

Do istoty uporczywości należą swoiste skutki, jakie w odczuciu pokrzywdzonego wywołuje swoim zachowaniem stalker. Warunkiem koniecznym jest wzbudzenie u odbiorcy poczucia zagrożenia lub spowodowania istotnego naruszenia prywatności. Wyraźnie podkreślić należy, iż w zawiadomieniu o uzasadnionym podejrzeniu popełniania przestępstwa winniście się skupić na przedstawieniu sfery psychicznej i obaw, a także stanu nerwowości, niepokoju, braku prywatności.

Jeżeli takie przesłanki nie będę występowały, wówczas zasadnym jest zwrócenie uwagi na art. 107 K.w., zgodnie z którym – kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany.

W wyroku z 22 czerwca 1995 r., sygn. akt III KRN 44/95, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że: „Czyn stanowiący wykroczenie z art. 107 K.w. polega na działaniu kierunkowym – »w celu dokuczenia innej osobie«, a zatem należy ustalić, że po stronie sprawcy tego wykroczenia zachodzi złośliwość. Nawet samo stwierdzenie umyślności działania nie daje podstawy do przyjęcia odpowiedzialności za wykroczenie penalizowane tym przepisem”.

Żona byłego kochanka nęka i prześladuje - co zrobić?

Jak wynika z opisu, żona byłego kochanka nie ma żadnego celu, by Państwu dokuczać. Nadto kobieta ta czerpie przyjemność z dokuczania Pani i wcale się z tym nie kryje. Świadczą o tym chociażby zwroty, które kieruje w stosunku do Pani. To z kolei pozwala postawić tezę, że zachowaniu żony byłego kochanka można przypisać zamiar bezpośredni kierunkowy. Innymi słowy, działania jej są podejmowane celem dokuczenia Pani i mężowi.

W tym miejscu należy wskazać na pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt III KK 213/12, zgodnie z którym „złośliwe niepokojenie w rozumieniu art. 107 K.w. to wzbudzanie niepokoju, obawy, lęku, polegające na zakłóceniu spokoju lub innych zachowaniach wyprowadzających pokrzywdzonego z równowagi psychicznej (np. wysyłanie przykrych listów, głuche telefony, pukanie do drzwi i uciekanie)”.

W mojej ocenie zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia winno od razu wskazywać dowody na okoliczność zachowania tej kobiety. Należy sobie również zadać pytanie, czy jej zachowanie wzbudza w Pani i u męża obawę, zakłóca spokój, jak też wyprowadza z równowagi. Dobrze byłoby, gdyby dysponowała Pani dowodami, w postaci świadków, którzy potwierdzą jej zachowanie.

* Golonka Anna, artykuł, Prokuratura i Prawo 2012.1.88 Uporczywe nękanie jako nowy typ czynu zabronionego.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553
2. Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń - Dz.U. 1971 nr 12 poz. 114
3. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1995 r., sygn. akt III KRN 44/95
4. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt III KK 213/12

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.