Co grozi za pobicie?

Pobicie w Kodeksie karnym

Zgodnie z treścią art. 158 § 1 Kodeksu karnego „kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”.

O powyższy czyn został wobec tego Pan oskarżony. Przepis art. 158 § 1 nie określa bliżej sposobu udziału w bójce lub pobiciu, co oznacza, że „może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę (inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku wskazanego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1 KK. Do przypisania udziału sprawcy w pobiciu nie jest konieczne udowodnienie, iż zadał on pokrzywdzonemu lub pokrzywdzonym cios w postaci uderzenia, kopnięcia itp., a wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie osób” (wyrok SA w Krakowie z 29.6.2010 r., sygn. akt AKa 69/10).

Zobacz też: Co grozi za pobicie?

Przestępstwo pobicia

Skutkiem przestępstwa z art. 158 § 1 jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub wystąpienia średniego lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (zob. postanowienie SN z 20.9.2007 r., sygn. akt I KZP 30/07).

Dla dokonania przestępstwa nie jest natomiast konieczne wystąpienie wymienionych uszczerbków, ale wystarczy, że zachowanie sprawców stwarza stan rzeczywistego zagrożenia dla określonych w przepisie dóbr prawnych. Jest to zatem przestępstwo z narażenia na niebezpieczeństwo konkretne. Elementy określające charakter bójki sprawca powinien obejmować swoim zamiarem – bezpośrednim albo ewentualnym.

Przeczytaj też: Co zrobić po pobiciu?

Odpowiedź na akt oskarżenia

Jeżeli wobec tego akt oskarżenia został wysłany do sądu, obecnie powinien złożyć Pan odpowiedz na akt oskarżenia i wskazać swoje stanowisko w sprawie, tj. czy przyznaje się Pan do winy, czy też nie, jakie dowody chce Pan przeprowadzić oraz czy wnosi Pan np. o uniewinnienie.

Zgodnie bowiem z art. 338 § 2 Kodeksu postępowania karnego oskarżony ma prawo wniesienia, w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia, pisemnej odpowiedzi na akt oskarżenia, o czym należy go pouczyć. Złożenie przez oskarżonego odpowiedzi na akt oskarżenia po upływie 7 dni od jego doręczenia nie pozbawia jej tego charakteru (R.A. Stefański, Odpowiedź na akt oskarżenia, „Prok. i Pr.” 2005, Nr 5, s. 44–47). Sama odpowiedź – w zależności od taktyki procesowej objętej przez oskarżonego może albo stanowić potwierdzenie tez aktu oskarżenia (co w praktyce może okazać się dość rzadkie), albo może wskazywać argumenty dowodzące bezzasadności wniesionego oskarżenia lub nawet braku oczywistych podstaw do oskarżenia. Odpowiedź na akt oskarżenia powinna być wniesiona w formie pisemnej.

Z uwagi na powyższe podnoszę, iż obecnie sprawa trafiła do sądu, będzie przeprowadzony przewód sadowy. Proponuję wiec zastanowić się, jakie stanowisko w sprawie będzie Pan reprezentował – czy przyznaje się Pan do winy, czy też nie. Jeżeli przyznaje się Pan do winy, proponuję skorzystać z instytucji dobrowolnego poddania się karze.

Mając na uwadze powyższe wskazuję, iż zgodnie z treścią art. 387 § 1 Kodeksu karnego „do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Wniosek może również dotyczyć wydania określonego rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu. Jeżeli oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, sąd może, na jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z urzędu”.

Zgodnie natomiast z treścią art. 387 § 2 „sąd może uwzględnić wniosek o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości; uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku”.

Z uwagi na powyższe dalsze postępowanie zależy od Pana stanowiska.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553
2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego - Dz.U. 1997 nr 89 poz. 555
3. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. akt AKa 69/10
4. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2007 r., sygn. akt I KZP 30/07

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.