Autor: Marek Gola
Zostałem oskarżony o czyn z art. 199 K.k. Za namową uprzedniego adwokata przyznałem się do winy i poddałem dobrowolnie karze 6 miesięcy pozbawienia wolności. Po ochłonięciu zdałem sobie sprawę, że takie rozstrzygnięcie jest dla mnie krzywdzące, bo nie popełniłem zarzucanych czynów. Jednocześnie mój nowy pełnomocnik wystąpić do sądu penitencjarnego z wnioskiem o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności, wskazując, że mój stan zdrowia nie pozwala na wykonanie kary pozbawienia wolności. Mam nerwicę, depresję, kołatanie serca, myśli samobójcze, a psychiatra skierował mnie do szpitala psychiatrycznego. Mój mecenas podjął próbę kasacji wyroku, ale na ten moment ważniejsze jest dla mnie, aby nie iść do więzienia. Chciałbym poznać Państwa opinię, co powinienem zrobić.
Podstawę prawną opinii stanowią przepisy Kodeksu karnego (K.k.) oraz Kodeksu karnego wykonawczego (K.k.w.).
W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż złożony przez Pańskiego pełnomocnika wniosek o odroczenie wykonania orzeczonej już kary pozbawienia wolności nie wstrzymuje jej wykonania. O ile doszłoby obecnie do osadzenia Pana w zakładzie karnym, Pański wniosek o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności powinien być przekazany do sądu penitencjarnego i rozpatrzony jako wniosek o przerwę w wykonaniu kary pozbawienia wolności. Przebywając w szpitalu psychiatrycznym, nie jest Pan chroniony, albowiem nie ma podstaw do tego, by kara pozbawienia wolności była przeciwko Panu wstrzymana do czasu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności.
Osobiście uważam, że działanie Pańskiego pełnomocnika jest prawidłowe, jednakże należałoby się zastanowić nad tym, czy jednocześnie, mimo złożonego wniosku o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności, nie złożyć alternatywnego wniosku o wykonanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Co prawda wnioski takie (pod kątem żądania) wzajemnie się wykluczając, jednakże nie można z góry założyć, że kara pozbawienia wolności będzie odroczona. Oczywiście życzę tego Panu, jednakże to będzie w znacznej mierze uzależnione od tego, jaki jest Pana stan zdrowia psychicznego. O ile dokumentacja psychiatryczna jest „mocna” i rzeczywiście wskazuje na występujące problemy natury psychicznej, należy z nadzieją podejść do sprawy o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności. Szpital psychiatryczny na pewno byłby tu pomocny pod kątem dokumentacji, albowiem uwiarygodniałby Pański stan zdrowia. Obecnie, o ile nie stawi się Pan w szpitalu, można się spodziewać, że sąd penitencjarny może próbować odmówić wiarygodności pańskiej dokumentacji psychiatrycznej. Skoro bowiem psychiatra kieruje Pana do szpitala, a Pan na skierowanie nie reaguje, to znaczy, podważa zasadność leczenia.
Stosownie do treści postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2004 r., sygn. akt II KK 6/2004: „powoływanie się we wniosku o wstrzymanie wykonania orzeczenia na długi czas oczekiwania na rozpoznanie kasacji, zły stan zdrowia skazanych, jak również na nieodwracalne skutki dla skazanego i jego rodziny, jakie mogą powstać w związku z wykonywaniem orzeczenia, nie mogą stać się podstawą do wstrzymania wykonania orzeczenia w oparciu o art. 532 § 1 kpk. Okoliczności te mogą okazać się przydatne w ewentualnym postępowaniu o przerwę w wykonaniu kary w trybie art. 153 kkw lub o odroczenie jej wykonania (art. 151 kkw).”
„Za ciężką chorobę uznaje się także stan skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo. Nie każda, nawet ciężka, choroba, będzie stanowić podstawę obligatoryjnego odroczenia wykonania kary na czas nieokreślony (na czas trwania przeszkody), ale tylko taka, która powoduje zagrożenie życia lub poważne niebezpieczeństwo dla zdrowia i której nie można skutecznie leczyć w warunkach zakładu karnego. Zbyt ciężkie skutki dla skazanego lub jego rodziny oznaczają taką sytuację, gdy osadzenie skazanego spowodowałoby oczywiste, czy wręcz rażące i niesprawiedliwe pogorszenie jego sytuacji zdrowotnej, ekonomicznej, osobistej – podobnie w odniesieniu do jego rodziny, które mogłoby spowodować stałe i nieodwracalne zmiany na ich szkodę (np. choroba lub inwalidztwo skazanego lub członka rodziny, niezbędna pomoc w utrzymaniu gospodarstwa, zapewnienie utrzymania, potrzeba ukończenia szkoły, różne zdarzenia losowe).”*
W mojej ocenie, mając na uwadze Pański stan zdrowia, jest wysoka szansa na odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności, aczkolwiek zastanowiłbym się, czy nie wnioskować o wykonanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego.
Kara może być wykonywana w systemie dozoru elektronicznego jedynie wówczas, gdy pozwalają na to warunki techniczne obejmujące w szczególności liczbę oraz zasięg dostępnych nadajników i rejestratorów oraz możliwości organizacyjne ich obsługi. Jeżeli skazany zamieszkuje wspólnie z inną osobą lub osobami pełnoletnimi, warunkiem rozpoczęcia dozoru stacjonarnego jest uprzednia pisemna zgoda tych osób złożona do sądu, obejmująca także umożliwienie podmiotowi dozorującemu przeprowadzanie czynności kontrolnych.
Sąd penitencjarny może udzielić skazanemu zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, jeżeli zostały spełnione łącznie następujące warunki:
1) wobec skazanego orzeczono karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą jednego roku, a nie zachodzą warunki przewidziane w art. 64 § 2 Kodeksu karnego;
2) jest to wystarczające do osiągnięcia celów kary;
3) skazany posiada określone miejsce stałego pobytu;
4) osoby pełnoletnie zamieszkujące wspólnie ze skazanym wyraziły zgodę, o której mowa w art. 43h § 3;
5) odbywaniu kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie stoją na przeszkodzie warunki techniczne, o których mowa w art. 43h § 1.
Istotna z punktu widzenia Pana interesu jest treść art. 43la § 2 K.k.w., zgodnie z którym skazanemu, który nie rozpoczął wykonywania kary w zakładzie karnym, można udzielić zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, jeżeli względy bezpieczeństwa i stopień demoralizacji, a także inne szczególne okoliczności nie przemawiają za potrzebą osadzenia skazanego w zakładzie karnym.
* Samborski Edward, Pisma procesowe w sprawach karnych. Warszawa, 2008. Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie III) ss. 440
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
Zapytaj prawnika
