• Data: 2024-12-11 Autor: Marek Gola
Małżeństwo w trakcie rozwodu. Mąż powiadomił policję o tym, że żona dopuściła się przestępstwa przywłaszczenia (art. 284 K.k.). Prokurator wydał nakaz przeszukania miejsca przebywania żony. Nie odnaleziono „przywłaszczonego” telefonu komórkowego w trakcie przeszukania. Mąż zgłosił, iż przywłaszczony telefon to telefon służbowy (pracuje w korporacji). Z wiedzy żony wynika, iż telefon ten został wykupiony przez męża w czasie trwania małżeństwa, nie był telefonem służbowym (faktura zakupu na męża). Czy można złożyć zażalenie na fakt przeszukania mieszkania? Czy można zgłosić fakt składania fałszywych oskarżeń przez męża (art. 234 K.k.)? Czy można poinformować policję o tym, że telefon wchodził w skład majątku, a nie był firmowy? Czy są jakieś inne rozwiązania?
Ustosunkowując się do zadanego przez Pana pytania, uprzejmie wyjaśniam, co następuje. Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu karnego, zwanego dalej K.k.
Punktem wyjścia w niniejszej sprawie jest udowodnienie, że telefon wchodzi do majątku wspólnego małżonków, a nie stanowi majątku osobistego męża. O ile bowiem żona będzie w stanie powyższe udowodnić, w mojej ocenie, istnieje realna możliwość skutecznego powiadomienia o przestępstwie z art. 234 K.k. Zgodnie z art. 236 K.p.k. „na postanowienie dotyczące przeszukania, zatrzymania rzeczy i w przedmiocie dowodów rzeczowych oraz na inne czynności przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone; zażalenie na postanowienie wydane lub czynność dokonaną w postępowaniu przygotowawczym rozpoznaje sąd rejonowy, w okręgu którego prowadzone jest postępowanie”.
O ile można wykazać, że mąż kupił telefon z majątku wspólnego, to można próbować złożyć zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 234 K.k., zgodnie z którym „kto, przed organem powołanym do ścigania lub orzekania w sprawach o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne, fałszywie oskarża inną osobę o popełnienie tych czynów zabronionych lub przewinienia dyscyplinarnego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”.
Zasadne jest wskazanie na pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 maja 2011 r., sygn. akt SNO 6/11, zgodnie z którym „typ przestępstwa określonego w art. 234 k.k. nie charakteryzuje się celowym działaniem ani nawet zamiarem bezpośrednim, a dla jego bytu wystarczające jest godzenie się sprawcy na fałszywe oskarżenie innej osoby o popełnienie przestępstwa”.
Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt III KK 61/06, zgodnie z którym „przestępstwo fałszywego oskarżenia jest przestępstwem formalnym, bezskutkowym. Dokonanie tego przestępstwa następuje w momencie podniesienia przed organem powołanym do ścigania lub orzekania nieprawdziwego zarzutu, że inna osoba popełniła przestępstwo, wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne. Nie oznacza to jednak, że ponowne podniesienie przed organem powołanym do ścigania lub orzekania wobec tej samej osoby tego samego nieprawdziwego zarzutu jest czynem bezkarnym. Bez wątpienia jednym ze znamion określających czynność sprawczą jest skierowanie oskarżenia (zawierającego zarzut nieprawdziwy) do jednego z organów wymienionych w art. 234 k.k., ale wymóg oskarżenia »przed organem powołanym do ścigania lub orzekania« nie ma charakteru skutku. Dla bytu przestępstwa fałszywego oskarżenia określonego w art. 234 k.k. obojętne jest także to, czy przeciwko osobie fałszywie oskarżonej wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne, względnie, czy została skazana lub ukarana”.
Dla bytu przestępstwa konieczna jest fałszywość oskarżenia.
Rozwód i telefon jako narzędzie konfliktu
W trakcie rozwodu małżeństwo toczyło spór o podział majątku wspólnego. Mąż oskarżył żonę o przywłaszczenie telefonu komórkowego, twierdząc, że należy on do firmy, w której pracował, i żądał jego zwrotu. Policja dokonała przeszukania mieszkania żony, jednak telefonu nie znaleziono. Żona udowodniła, że telefon został kupiony z majątku wspólnego, a mąż chciał w ten sposób wywrzeć na niej presję podczas negocjacji rozwodowych. W odpowiedzi żona złożyła zawiadomienie o fałszywym oskarżeniu z art. 234 K.k.
Telefon jako „służbowy” pretekst
W trakcie rozstania mąż zgłosił na policję rzekome przywłaszczenie telefonu komórkowego przez żonę, twierdząc, że należy do jego pracodawcy. Prokuratura rozpoczęła postępowanie, ale żona przedstawiła fakturę zakupu urządzenia, dowodząc, że został on opłacony wspólnie, jeszcze przed rozpoczęciem pracy męża w obecnej firmie. Policja umorzyła sprawę, a żona wystąpiła o odszkodowanie za naruszenie jej dóbr osobistych.
Celowe oskarżenie w celu uzyskania przewagi sądowej
Podczas rozwodu mąż, chcąc wpłynąć na wynik podziału majątku, oskarżył żonę o przywłaszczenie telefonu, który miał być rzekomo narzędziem pracy. W rzeczywistości telefon został sprzedany przez męża dwa tygodnie wcześniej, co udowodniono na podstawie historii transakcji. Żona wniosła skargę na przeszukanie jej mieszkania oraz zawiadomiła prokuraturę o składaniu fałszywych zeznań przez męża.
Fałszywe oskarżenie o przywłaszczenie telefonu może być narzędziem w sporach rozwodowych, zwłaszcza gdy dotyczy majątku wspólnego. W takiej sytuacji warto udowodnić, że telefon nie był własnością osobistą męża, a wspólną, co może stanowić podstawę do złożenia zażalenia na przeszukanie i zawiadomienia o fałszywym oskarżeniu. Kluczowe jest precyzyjne udokumentowanie stanu prawnego telefonu oraz działania w oparciu o przepisy Kodeksu karnego.
Jeśli potrzebujesz pomocy w sporządzeniu pisma lub udzieleniu porady prawnej w podobnej sprawie, opisz swój problem w formularzu pod artykułem, a nasi specjaliści skontaktują się z Tobą. Aby skorzystać z naszych usług, opisz swój problem w formularzu pod artykułem.
1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553
2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego - Dz.U. 1997 nr 89 poz. 555
3. Uchwała sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2011 r., sygn. akt SNO 6/11
4. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt III KK 61/06
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
Zapytaj prawnika
